De kracht van het benoemen

…ook als het niet leuk is

“Uiteraard is dat de titel van mijn eerste blog, want dat is waar ik voor sta met Buitengewoon Openhartig, duhh”, dacht ik zojuist toen deze titel in me opkwam. “Daar kan ik vast een heel leuk stukje over schrijven”, kwam daar meteen achteraan, aldus mijn hoofd. “Hmm, een leuk stukje? Voel je je dan zo ‘leuk’ vandaag dat je dat gaat benoemen?”, zei mijn wijze hart daarop. “Hoe gaat die zin ook alweer die jij er vaak aan koppelt: Als je mij echt zou kennen zou je weten dat… Volgens mij komt daar voor jou vandaag echt niks ‘leuks’ achteraan hoor, sterker nog, als je daar naartoe gaat vandaag, dan komen er volgens mij alleen maar tranen… En wat doe je daarmee? Ga je nu wachten tot je je wel ‘leuk’ voelt of mag dit er gewoon zijn in je eerste blog?”

Tja, mijn wijze hart heeft zoals altijd weer gelijk, want inderdaad, als je mij echt zou kennen, zou je weten dat mijn tranen vandaag hoog zitten, omdat ik onze dochter vanmorgen naar een psychiatrische kliniek heb gebracht voor haar eerste dag groepstherapie vanwege haar depressie. En als je me echt zou kennen, zou je ook weten dat de tranen vandaag af en toe over mijn wangen lopen, omdat het voelt alsof ik gefaald heb als moeder…

Natuurlijk weet ik dat het niet zo is, dat ik er alles aan gedaan heb om haar te helpen, sterker nog, dat dat vaak wel een onsje minder had gemogen, dat het dus goed is dat de professionals haar nu onder hun hoede nemen en dat het meer dan genoeg is dat wij er gewoon voor haar zijn, dat ik erop mag vertrouwen dat het goed komt, dat er echt weer een dag komt dat ze van het leven zal genieten… natuurlijk weet ik dat allemaal…. alleen voelt het nu even niet zo en huilt mijn hart om onze lieve dochter, die ik zo graag gelukkig wil zien…

En ja, lief hart, wat fijn dat ik jou tegenwoordig durf te volgen, want dit is precies waarom ik met Buitengewoon Openhartig ben gestart, omdat ik voel dat de wereld toe is aan meer openheid en het zo goed is voor lichaam en geest als alles er gewoon mag zijn… en ik weet inmiddels dat na de tranen de rust weer terugkeert in mijn lijf en er weer ruimte is voor andere dingen, namasté.